بن بست در مذاكرات اتمي با رژيم ايران و خبر تمديد مذاكرات تا يك ماه ديگر
آسوشیتدپرس گفت: آمریکا بر داشتن دسترسی سرزده به سایتها بسیار بیشتر از آنچه رژیم ایران آماده دادن آن است پافشاری میکند. وزرای خارجه آلمان و فرانسه در کنار جان کری در وین بهسر میبرند و قرار است لاوروف نیز بعداً به آنها بپیوندد.
فدریکا موگرینی مسئول روابط خارجی اتحادیه اروپا به خبرنگاران گفت: احتمال رسیدن به توافق سخت است ولی غیرممکن نیست. خبرگزاري حكومتي ايرنا روز یکشنبه 28 ژوئن اعلام کرد که مذاکرات اتمی این کشور با قدرتهای جهانی برای یکماه دیگر تمدید شده است.
یک مقام در تیم مذاکره کننده اتمی رژيم ایران گفت که ظریف و جان کری، همتای آمریکایی او، در مورد "متن توافقنامه و جزئیات" به تبادل نظر پرداختند و "مذاکرات می تواند بعد از موعد مقرر 30 ژوئن ادامه یابد."
یک مقام آمریکایی هم گفت که تمام طرفهای حاضر در مذاکرات اتمی موافقت خود را با تمدید مدت مذاکرات تا بعد از موعد 30 ژوئن اعلام کردند.
فیلیپ هاموند وزیر خارجه انگلستان روز یکشنبه7تیر 94 در وین به خبرنگاران گفت: ما دارای اختلاف جدی با رژیم ایران در زمینههای مختلف بهخصوص تعبیر توافق لوزان هستیم. برای رسیدن به توافق نیاز به دادن امتیاز است.
فیلیپ هاموند افزود: در مذاکرات اتمی خطوط قرمزی وجود دارد که نمیتوان آنها را رد کرد و عدم رسیدن به توافق بهتر از یک توافق بد است.
روز شنبه لوران فابیوس در هنگام ورودش به وین گفت که ایران باید سه شرط را برای رسیدن به یک توافق اتمی بپذیرد.
فابیوس گفت: «سه شرط برای تحقق این هدف وجود دارد که نمی توان از هیچکدام از آن ها چشم پوشی کرد، یکی این که توان ایران در تحقیقات و توسعه اتمی به طور دائم محدود شود، دوم نظام بازرسی مستحکم و قاطعی وضع شود که در صورت ضرورت پایگاه های نظامی را شامل شود و سوم در صورتی که ایران تعهدات خود را نقض کند، تحریم ها به صورت اتوماتیک بار دیگر اعمال شود.»
گفتني است كه ضربالاجل 10تیر یک سرفصل تعیینتکلیف برای رژیم و مشخصاً برای شخص خامنهای است، در این مورد چندان تفاوتی نمیکند که خامنهای در این ضربالاجل پای امضای توافق و سرکشیدن زهر برود، یا توافق را به هم بزند یا باز هم برای مدت قابل توجهی امضای توافق را به تعویق بیندازد؛ در هر حالتی، خامنهای بیش از پیش تضعیف خواهد شد و در این وضعیت رفسنجانی یک خطر بزرگ محسوب میشود.
خامنه اي از یک طرف مرز سرخ میکشد و از طرف دیگر برای آن راه خروج باز میکند. یعنی همچنان میان «مرز سرخ» و «عقبگرد» بندبازی میکند و مشخص نمیکند که چه تصمیمی دارد. چرا؟ چون از یک طرف نمیتواند و نمیخواهد عمیقاً و ریشهیی از «بمبسازی» دست بردارد و از طرف دیگر مجبور است برای پایان تحریمها که حلقه تنگشوندهاش گلوی نظام را میفشارد، راهی بیابد. همچنین در قبال دلواپسان که جزیی از باند خودش هستند، بهشدت ضعیف و فشار پذیر است. در چنین وضعیتی روشن است که نهایتاً پیامدهای هر تصمیمی که بگیرد، چه خوردن زهر و چه تلاش برای کش دادن گفتگوها، بهگونهیی انفجاری بهدرونش خواهد ریخت و تمامی بحرانها را بیش از پیش تشدید خواهد کرد.
No comments:
Post a Comment