مژده به یاران همیشه حاضر در صحنه های رقص و پایکوبی در شهرهای ایران، از این پس رژیم با شیرین کاریهای مضاعف مجال بسیاری برای شما برای رقص و پایکوبی فراهم خواهد کرد، بی خیال رنجهای هموطنآنتان. تا میتوانید بخوانید و برقصید و انگشتهای باصطلاح پیروزیتان را هوا کنید، و آنگونه که در آن مجلۀ ایتالیائی آمد، جوک بسازید. مبادا حتی یکبار برای نجات هموطنان در بندتان پشت زندانها ی مخوف رژیم به اسارات آنها اعتراض کنید، مبادا به اجتماع کارگران زیر خط فقر که بنان شب محتاجند به پیوندید، مبادا به معلمین شرافتمند و بازداشت عده ای از آنها در اعتراض همراه با سکوتشان، یاری رسانی کنید. کما فی السابق از کنار کارتن خوابان و معتادین بی خیال بگذرید. تنها چشم و گوشتان را به وعده هآی دروغین سرکردگان رژیم بدوزید و تا سوت کشیدند به صنوقهای رای هجوم بیاورید و یک بار دیگر به پیکر بی جان رژیم زندگی ببخشید و به آن در سطح جهانی اعتبار ببخشید.
وقتی داستانهای قهرمانیهای قهرمانان شاهنامه را میخوانم و یا سرگذشت ملتهائی را که تا پای جان برای آزادی جنگیدند، باخود میگویم آیا اینها حقیقت دارند؟ در جائی میخواندم که کسی پرسیده بود چگونه است که مردم تونس با یک خود سوزی انقلاب کردند و تا حدودی به دموکراسی رسیدند اما در کشورما دهها خودسوزی و خودکشی و هزاران اعدام و زندانی، کمترین اثری در بپا خیزی مردم نداشته است . پاسخ این بود که مردم تونس اکثریت بی اطلاع و بی خیال و نفع خود بین و اقلیت خیانتکار ی مانند تریتا پارسی وووووووو بسیاری دیگر نداشت. حیف از آن سرزمین مقدسی که که ما صاحبانش هستیم.
شیرین طبیب زاده
No comments:
Post a Comment